Busje komt zo, of toch niet. Na een natte kerstvakantie ga je de eerste dag terug naar school. Je hebt geluk, het is droog, maar wel bitterkoud. De wind snijdt.

Tijdens de vakantie bestudeerde je samen met je ouders de nieuwe busregeling. Op maandag sta je, ruim op tijd en goed ingepakt, aan de nieuwe bushalte. Niet direct de ideale plek om op een bus te wachten, op een strookje tussen het fietspad en de rijbaan. De paal staat er wel, maar een schuilhokje is niet te bespeuren. Die sjaal, handschoenen, muts, die dikke winterjas en dat extra paar sokken zijn geen overdreven luxe in deze omstandigheden.  Je wacht … wacht … en wacht. Auto’s rijden in een aaneengesloten rij voorbij, maar van de bus geen spoor.

Pas anderhalf uur later zie je een bus naderen. Waar de drie vorige gebleven zijn, is een raadsel. Opgelucht stap je in de bus. Oef! Eindelijk zitten. Eindelijk warmte. Eindelijk richting school.

Hoe en wanneer je vanavond thuis komt zijn zorgen voor straks. Nu alle energie steken in het volgen van de nog resterende lessen.

Hopelijk loopt het morgen beter.

Stokstaartje

De Lijn, een veelbesproken onderwerp sinds de laatste aanpassingen die werden doorgevoerd. Is het even wennen of voelen de Berlarenaren zich buiten spel gezet door De Lijn?
Heb jij er zelf al last van ondervonden? Of net niet? Laat het ons weten door enkele vragen in te vullen.

Laat je stem horen!

► Speakup!